خـــرّم آن روز کــه ما عاکف میخانه شویم

از کف عقل، بــرون جسته و دیوانه شویم

بشکنیــــــــــــــم آینه فلسفه و عرفان را

از صنم خــــــــــانه این قافله، بیگانه شویم

فارغ از خـــــــــانقه و مدرسه و دیر شده

پشت پایى زده بر هستى و فرزانه شویم

هجرت از خویش نموده، سوى دلدار رویم

والــــــه شمع رُخش گشته و پروانه شویم

از همــــــــــــه قید بریده، ز همه دانه رها

تا مگــــــــــــر بسته دام بت یکدانه شویم

مستى عقل ز سر برده و آییم به خویش

تا بهـــــــــــوش از قدح باده مستانه شویم